A organización xuvenil Galiza Nova e o Bloque Nacionalista Galego – Asembleas Abertas de Ribeira, conmemoraron o Día da Galiza Mártir (17 de agosto), rendendo unha homenaxe aos mártires da Galiza e de Ribeira. Concretamente lembraron a Manuel Lustres Rivas e a Alexandre Bóveda que foron asasinados polo fascismo da ditadura franquista.
Intervención de Pilar Sampedro Laranga na rúa M. Lustres Rivas
Boas tardes a todos:
Quixo a casualidade de que esta frase de Daniel (permitídeme a licenza) formase parte do último libro que caeu nas miñas mans: “Pasaia, a memoria dos vencidos” de Xabier Portugal.
Temos que ser quen de que, non tan só nesta semana reivindicativa, senón acotío facer que esta frase estea permanentemente vixente.
A ignominia castigadora á que nos someteron os golpistas debe ser transformada en honra a través da memoria dos nosos mártires.
Quero aproveitar a ocasión para lembrar a petición que fixo a Fundación Alexandre Bóveda a través de Chang.org ante a presidencia do Parlamento de Galiza de declarar e instituír como “Día da Galiza Mártir” o 17 de Agosto de cada ano, con carácter de celebración nacional, e na figura de tan insigne persoeiro vermos reflectidos a todos aqueles e aquelas que pagaron coa súa vida o feito de defender a un pobo soberano e incoar á restauración da súa honra e á deshonra dos executores.
Moitas destas persoas son anónimas, mais outras coma Manuel Lustres Rivas, aínda non sendo anónimas, non podemos dicir que están o suficientemente reivindicadas.
De ben nacidos é ser agradecidos e polo tanto recoñecer a actuación que tivo ao respecto da súa persoa a Corporación Municipal do 83 ao 87 ao propoñer a esta figura como “Fillo predilecto de Ribeira”
Existen algúns artigos e pequenas obras ao respecto da figura de Lustres Rivas entre outros a publicada pola Asociación Cultural Altofalante, non obstante Lustres Rivas tivo unha vida que, se ben foi truncada axiña, se antolla moi activa: extensa labor periodística, tertuliana e agrarista, enfocada sempre baixo o prisma da defensa de Galicia e da liberdade; pero creo que falta o LIBRO (con maiúsculas) que escribir sobre el, o libro que plasme a súa biografía sen ambigüidades nin aforismos, senón aceptando a conxuntura da figura e a da súa época e tomándoa tal como pensamos que foi, unha persoa que loitou por unhas ideas e sen poñelo en dúbida.
Dicirlles tamén a todos aqueles a quen se lle enche a boca coa Constitución Española actual que a Manuel Lustres Rivas así como a todos aqueles mártires que lembramos e lembraremos mentres nos queden folgos, se lles foi usurpada a vida sen remisión por defender a Constitución que estaba vixente naquel tempo, mais as leis debemos de ser quen o pobo de transformalas sen menoscabar nunca a vida dos demais.
De nós depende compañeiros que a frase de Daniel Castelao teña sentido hoxe en día e por moitos anos: “Non enterraban cadáveres, enterraban semente”.
Adiante e moitas grazas.
Intervención de Carlos Lixó Gómez na rúa Alexandre Bóveda
Estamos ante a rúa Alexandre Bóveda hoxe, porque outro 14 de xullo, do ano 1936 foi asasinado Alexandre Bóveda. Tiña 33 anos e á parte de ser unha persoa extraordinaria desde o punto de vista intelectual e profesional, sobre todo con enorme capacidade organizativa. Segundo Castelao, el era o motor do Partido Galeguista.
A data da súa morte foi escolleita como o día da Galiza Mártir porque por unha parte o seu traballo e pola outra o seu asasinato inxusto representan moi ben o que lle aconteceu a moitas outras persoas, asasinas, exiliadas ou reprimidas de diversas maneiras, malia que se teime en repetir que en Galiza non houbo represión nin houbo guerra.
O día da Galiza mártir non serve, desde o meu punto de vista, para exaltar a morte por unha causa, como cos mártires cristiáns, que se gaban de entregarse e presentan o seu sacrificio coma unha ofrenda. Alexandre Bóveda non se ofreceu, matárono. El quería vivir.
A lembranza do seu asasinato serve, entón, para varias cousas:
1. Serve para que entendamos que non estamos sós, que outros e outras estiveron antes loitando polo mesmo que nós, e estiveron peor, pero foron abrindo camiño e deixando “semente de vencer”, en palabras doutro asasinado, Moncho Reboiras.
2. Serve para pór en valor o traballo militante, organizativo, como o que fixo Alexandre Bóveda, que ás veces non se ve ou non se valora, pero é imprescindíbel.
3. E serve para que, ante os cantos de serea e os discursos de fácil consumo, lembremos que o proxecto soberanista que Bóveda e moitas mulleres e homes defenderon é o único que pode solucionar os nosos problemas. Que pode liberarnos.
Viva Galiza Ceibe e Socialista! Viva Alexandre Bóveda!
Galería Fotográfica do Día da Galiza Mártir Ribeira 2015
Ribeira, agosto de 2015