Hoxe tivemos o debate en Tele Barbanza. Acudimos tod@s @s candidatos e candidatas agás o do Partido Popular. Unha vez máis foi incapaz de ir a dar contas e expoñer as súas propostas programáticas. Considero que é un acto de covardía e mesmo de desprezo a cidadanía que non se digne asistir a ningún debate. Antes mandaba ao número 2, agora ten que recorrer ao número 14, que non vai a saír concelleiro.
Isto indica, por un lado, que o PP de Ribeira non ten equipo e por outro que o que diga Manolo Rúiz non ten ningunha credibilidade: xa o ten desautorizado no Pleno en multitude de ocasións cando era número 2 e tenente de alcalde, para máis agora que nin sequera vai a estar no grupo municipal do PP.
En todo caso, no pouco tempo do que dispuxen, tratei de expoñer os puntos máis importantes do noso programa, que podemos sintetizar en que:
Crearemos as condicións necesarias para que a xente que queira poda ter unha vivenda e un traballo digno que lle permita vivir aquí. Pero tamén que poida disfrutar dunhas instalacións públicas ben acondicionadas e duns servizos de calidade.
A creación de emprego é o punto forte da campaña ribeirense.
«O benestar dá mocidade ocupa unha gran parte dos nosos proxectos»
Moi ben Domi. Que se vexa quen vai ser a nova alcaldesa. Dalles caña
Domi, escoitei a maior parte do debate, e estou con vos en que mandar ao número 14 da lista é... vergoñento.
A túa actuación, fora do contido amplo de temas, baixo a miña opina, deixástete levar polo entusiasmo e, tantas cousas e tan rápidas …
Eu penso que as cousas boas si breves dúas veces boas.
Os temas son tan amplos que merecen unha paradiña para poder dixerilas.
Énfasis, repouso e …. contido.
Saúdos e sorte
Ola Pacual:
Moito ánimo que este é o momento!
Saúdos
Con perdón do parecido pos artistas, a min estes feitos recordanme a un teatro de marionetas.
Estoume imaxinando o comentario previo…
J.L.-
M.-
Seguide con mesmo ánimo que ata ahora,
saudos.
Quen lle dera a moitos que van por ahí presumindo de “escritores” que tiveran a metade do inxenio que tes tí, Jaime.
A verdade é que me partin de risa. E aseguroche que a esta hora e despois dun longo día de choio non é nada facil.
Graciñas mil.
Saúdos.